Olgunlaşmadan
daha geniş bir kavram olan hazır bulunuşluk (hazır olma), Selçuk’a göre (1997: 15)
kişinin olgunlaşma ve öğrenme sonucu belli davranışları yapmaya hazır
olmasıdır.
Bir görevi yerine getirebilecek işlevselliğe ulaşmış
olma (olgunlaşma), o görevi yerine getirebilmek için yeterli olmayabilir. Bu
durumda o görevin yerine getirilmesi ile ilgili bazı bilgi ve becerilerin neler
olduğunun öğrenilmiş olması anlamına gelen hazır bulunuşluğu;
Örneğin bir kurdeleyi sürekli sallayabilme davranışını
gerçekleştirebilecek güç (büyüme), kurdeleyi belli bir ritim ve yönlerde
sallayabilecek beceriyi sergileyebilecek el kol işlevselliği (olgunlaşma) ve kurdeleyi
görsel bir şekilde sallamanın ne olduğunu, nasıl yapılması gerektiğini bilme ve
bunu beceriye dönüştürebilme yeterliliği olarak tanımlamak olasıdır.
Kurdeleyi
sürekli sallayabilecek kuvvete yani büyüme seviyesine ulaşmış ol-mak, kurdeleyi
ritmik olarak sallama davranışını yerine getirmeye yetmez. Çünkü kurdeleyi
belli bir ritimle sallayabilmek için öncelikle koordinatif bir davranış, yani
“olgunlaşma” gerekmektedir. Ayrıca kurdeleyi belli bir ritimle sallayabilme davra-nışı
için bunlarda yeterli olamamaktadır. Çünkü bu görevi gerçekleştirebilecek bazı
ön davranışların öğrenilmiş olmasına gerek vardır. Kurdeleyi tutma, onu kontrol
edebilme, ona hükmedebilme ve kurdeleyi sağa sola, yukarı aşağı sallama gibi ön
davranışları öğrenmiş olma, yeni bir beceriye hazır olma anlamına gelmektedir.
Olgunlaşma bir davranışı öğrenmeyi sağlamaz.
Öğrenmeyi mümkün kılar. Kurdeleyi tutup sallayabilecek beden işlevselliğine
sahip olmak, kurdeleyi belli bir ritimle sallayabilmeyi sağlayamamaktadır. Kurdeleyi
görsel bir güzellik oluşturacak şekilde ritmik sallayabilecek davranışları
tasarlayabilecek düzeyde olmak gerekir Bu yalnızca kurdelenin nasıl sallanılması
gerektiğinin öğrenilmesi ile ilgili değil, kurdele sallama ortamının (gereğinin)
öğrenilmiş olmasıyla da ilgilidir. Kurdele sallayabilme ile ilgili büyüme ve
olgunlaşma gereğinden sonra kurdele sallama gereğinin öğrenilmiş olması da
kurdeleyi görsel bir şölen şeklinde sallamaya hazır olma demektir.
Aynı seviyede ve aynı olgunlaşma düzeyindeki iki
çocuktan birisi, diğerine göre engel atlama becerileri ile ilgili olarak daha
önde olabilir. Çocuklardan birisi diğerine göre engel atlamayla ilgili bir
davranışı istenilen ölçüde yapabil-meye daha önce hazır hale gelebilir. Daha
önce hazır olma durumuna gelen çocuğun, hazır olma nedeni, büyük bir olasılıkla
engel geçme ile ilgili deneyim fırsatları bulmuş olması, alıştırmalar yaparak
belli alışkanlıklar kazanmış olması ve hatta engel geçmeyle ilgili bazı bilgi
ve becerileri edinmiş olmasıyla açıklana- bilir.
Sözü edilen çocuğun, ideal ölçülerde engel geçme
tekniğini öğrenebilme hazır bulunuşluğu sağlanmış olduğundan, öğrenme düzeyi
daha hızlı ve kaliteli olacaktır.
Hazır bulunuşluğu, hiç suya girmemiş, deniz görmemiş,
havuzla tanışmamış bir çocuk ile, aynı yaş ve seviyede suyla haşır neşir olarak
büyümüş olan bir çocuğun diğerine göre yüzmeyi daha çabuk öğrenebileceği
şeklinde örneklendirmek de mümkündür.
Esas
olarak olgunlaşmayla sarmal bir şekilde gerçekleşen hazır olma sürecindeki
çocuk sürekli yeni öğrenmelere, yeni gelişmelere uğramaktadır.
Hareket eğitiminde, çocuklardaki hazır bulunuşluğun
sağlanabilme koşulu, olgunlaşmalarıyla paralel ilgili davranışlara yönelik ön
çalışmalar yapılmasıdır. Bunun sonucu çocuk, yeni bir davranışı
sergileyebilecek hazır bulunuşluğa ulaşmış olacaktır.
Öğretmen bir topa
tekme atma olgunluğuna
ulaşmış bir çocuktan, topu ayakla bir hedefe
göndermesini beklememelidir. Topu ayağını kullanarak hedefe doğru yuvarlama ilgili
ön bilgi ve ön davranışlar kazandıracak ortamları hazırlayıp, daha önceden
çocuğun ayakla topu yuvarlama davranışı ile tanışmış olmasını sağlamalıdır.
Çocuk ayakla topu belli bir hedefe yuvarlamayı ancak, ayakla topu ileriye doğru
yuvarlamanın ne olduğu ve nasıl gerçekleştirileceği ile ilgili hazır
bulunuşluğu sonucu sergileyebilecektir.
Kaynakçalar: İsmail Topkaya, Hareket Beden Eğitimi ve Spor Öğretiminde Öğrenme ve Öğretimin Temelleri, Nobel Akademik Yay. Ankara, 2010,
İsmail Topkaya, Okulöncesi Eğitiminde Hareket Etkinlikleri, Paradigma Yay. Edirne, 2014.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.